Rozmówek ciąg dalszy...

Wojtuś mówi. Oczywiście głównie po Wojtusiowemu. Nie będzie się zniżał do naszego poziomu i mówił ludzkim językiem. A że rodzinę ma dość inteligentną to i słowo-klucz w zasadzie wystarczy.
Ba, to nawet nie słowo jest, to dźwięk jest zaledwie... otóż mamy dźwięk-klucz brzmiący następująco: "y-y-y". I dość.
Ale babcia, czyli po Wojtusiowemu b-cia jest dość namolna jest i ciągle wprowadza nowe słowa do wnukowego języka. Nie będę się tu chwalić czego się nauczyliśmy. Bo w gruncie rzeczy nie ma znaczenia ile słów dziecko mówi w wieku niespełna 2 lat. Jako czterolatek będzie gadał jak najęty i jego biedna matka będzie tęsknić do czasów kiedy nic nie mówił (jak Jej siostra!)
Siedzimy sobie wczoraj w kuchni. Wojtuś wziął mnie za rękę i ciągnie do pokoju.
Pytam: chcesz tam iść?
-Y-y-y.
-To trzeba powiedzieć: "chodź tu". Powiedz tak.
-Tak.

Rozmówki

-Wojtuś, powiedz: mama.
-mama.
-Powiedz: tata.
-tata.
-A ciocia.
-ciocia.
-Powiedz:Rela
-Rela.
-A dziadzia powiedz.
-dziadzia.
-A powiesz: babcia?
Kiwa głową, że tak.
-To powiedz: babcia.
-mmmmm... nie!
I tak sobie rozmawiamy od paru tygodni.